W Niemczech nadal operuje się utartymi schematami redefinacji sprawcy w ofiarę albo w bojownika ruchu oporu. Wielu nie pozostawiających wątpliwości sprawców, gorszych od mojego dziadka wyszło z tego bez zarzutów i porobili kariery w powojennych Niemczech. (Aleksandra Senfft – wnuczka zbrodniarza wojennego Ludina).
Es ist in Deutschland weiterhin üblich, Täter in Opfer oder Widerstandskämpfer umzudefinieren. Viele weitaus größere Täter als mein Großvater sind ungescholten davon gekommen und haben im Nachkriegsdeutschland Karriere gemacht.(Alexandra Senff).
Szczegóły w mojej poprzedniej notce Mój dziadek, zbrodniarz wojenny - milczenie boli.
3 grudnia 1942 roku Hans Muthesius, szef resortu ds. młodzieży w ministerswie (Wohlfahrt und Jugendfürsorge im Reichsinnenministerium) III Rzeszy rozesłał zarządzenie do głównych oberprezydentów i administratorów wschodnich prowincji i dzielnic. Obowiązek wychowawczy, pisze Muthesius, jest obciążony przez to, że z powodu braku odpowiednich instytucji obce narodowo, a zwłaszcza polska młodzież, zostały przekazane niemieckiej opiece ds. wychowawczych – ale teraz Reichsführer-SS, również z mojej inicjatywy utworzył Polen – Jugendverwahrlager Litzmannstadt (Obóz wychowawczy (prewencyjny) dla młodych Polaków w Łodzi)
W czasach III Rzeszy zainicjował nie tylko powstanie tego obozu ale także powstanie kilku innych obozów koncentracyjnych dla dzieci (w tym niemowląt). Obozy te zostały zorganizowane tak, by głód i bicie wyniszczyły osadzonych tam ludzi.
Po wyzwoleniu obozu w 1945 roku dzieci, które przeżyły obóz w Łodzi były nie tylko zagłodzone ale przede wszystkim zrujnowane psychicznie. Nie znamy dotąd dokładnej liczby dzieci zakatowanych czy też „przeniesionych“ do obozów zagłady.
W okresie powojennym organizacje poszukujące zbrodniarzy wojennych w Polsce doprowadziły do procesów kilku z nadzorców i „wychowawców” Polen-Jugendverwahlager. W 1945 r. osądzono „wychowawców” –Edwarda Augusta i Sydomię Bayer, którzy zostali skazani na kary śmierci.
Ostatni proces związany z tym obozem miał miejsce w Łodzi, od 12 marca do 2 kwietnia 1974 roku, kiedy to „wychowawczyni” Genowefa Pohl vel Pol została skazana na 25 lat pozbawienia wolności.
A sam Hans Muthesius?
Zrobił kariere po 1945 roku . Został wybrany na przewodniczącego Niemieckiego Związku Opieki Społecznej i Prywatnej, później był honorowym przewodniczącym tej organizacji. W1950 uzyskał tytuł profesora, a w1956 dostał tytuł profesora honorowego nadany przezUniwersytet Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie nad Menem. W1953 otrzymałOrder Zasługi Republiki Federalnej Niemiec, a w1960 dodatkowo gwiazdę do tego orderu (federalny Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą). W 1960 nie tylko hucznie obchodził swoje 75 urodziny, uhonorowany został jeszcze jednym orderem, a mianowicie Ehrenplakette (honorowe odznaczenie) miasta Frankfurt i „Medal Sprawiedliwości“ wydziału prawa.
Jako długoletni przewodniczący i honorowy przewodniczący Związku Opieki Społecznej i Prywatnej miał duży wpływ na politykę społeczną Niemiec. Związek ten doradza administracji rządowej, jego „rekomendacje“ wytyczają kierunek polityki społecznej. We frankfurckiej centrali produkuje się niezliczone ilości opinii i ekspertyz.
Na jego cześć Związek Opieki Społecznej i Prywatnej nazwał siedzibę we Frankfurcie jego imieniem, a od 1980 roku wydał odznaczenie dla zasłużonych w pracy na rzecz dobra społecznego (Hans – Muthesius - Plakette).
Na uroczystościach z okazji setnej rocznicy jego urodzin w roku 1985 ówczesny jego przewodniczący cytował wypowiedź świadka tamtych czasów, według którego w czasach nacjonalizmu socjalistycznego można było zawsze otrzymać radę i pomoc w sprawie ingerencji partyjnej w zadania opieki społecznej.
Długo dojrzewała decyzja do zmiany nazwy siedziby. Dopiero na jesieni 1990 roku zlikwidowano odznaczenie jego imienia i zmieniono nazwę siedziby.
Od Muthesiusa pochodzi okólnik z października 1941 roku, dotyczący instrukcji postępowania w obozie koncentracyjnym dla dzieci i młodzieży w Moringen (Jugendschutzlager Moringen) w którym to świadomy swojej roliMuthesis zawiadamia - “W sprawie utworzenia obozu dla małoletnich kobiet wydaję decyzję (!) w formie specjalnego okólnika“.
Tak dużo władzy nie ma przecież pomocnik referenta!
Wenn der kein Nazi war, wer dann?
*Notka powstała na materiałach dostępnych w mediach niemieckich.
